برق با شوقم شراری بیش نیست

شعله طفل نی سواری بیش نیست

آرزوهای دو عالم دستگاه

ازکف خاکم غباری بیش نیست

چون شرارم یک نگه عرض است و بس

آینه اینجا دچاری بیش نیست

لاله وگل زخمی خمیازه اند

عیش این گلشن خماری بیش نیست

تا به کی نازی به حسن عاریت

ما و من آیینه داری بیش نیست

می رود صبح و اشارت می کند

کاین گلستان خنده واری بیش نیست

تا شوی آگاه فرصت رفته است

وعدهٔ وصل انتظاری بیش نیست

دست از اسباب جهان برداشتن

سعی گر مرد است کاری بیش نیست

چون سحر نقدی که در دامان تست

گربیفشانی غباری بیش نیست

چند در بند نفس فرسودنست

محوآن دامی که تاری بیش نیست

صد جهان معنی به لفظ ماگم است

این نهانها آشکاری بیش نیست

غرقهٔ وهمیم ورنه این محیط

از تنک آبی کناری بیش نیست

ای شرر از همرهان غافل مباش

فرصت ما نیزباری بیش نیست

بیدل این کم همتان بر عز و جاه

فخرها دارند و عاری بیش نیست